Eerste ervaring met Urban Exploring

Een aantal maanden geleden besloten we om een weekje naar Limburg te gaan om daar de feestdagen te vieren.
Zoals ik altijd doe en nu ook weer is om vooraf het internet af te speuren naar locaties om te kunnen fotograferen. Tijdens het speuren van mooie interessante fotolocaties stranden ik op een artikel Urban exploring. Oftewel het bezoeken, fotograferen van verlaten gebouwen of niet openbaar toegankelijke locaties.
Alleen al de gedachte om van verlaten gebouwen te betreden trok mijn aandacht. Meestal gaat het daarbij om verlaten oude fabriekspanden, maar vaak ook voormalige ziekenhuizen, scholen, kantoorgebouwen, gestichten, kastelen of kerken zijn ook zeer geliefd. Vaak zijn deze gebouwen zwaar aangetast door de tand des tijds en bespoten met graffiti.
En dan de gedragscode die wordt gehanteerd "Laat slechts voetstappen achter, neem slechts foto's mee" (en: Leave nothing but footprints, take nothing but pictures) En de foto's die ik tegen kwam, wat waren die gaaf. Dit was wat ik ook wilde gaan ervaren

Cemetery of the insane

Na vele verhalen te hebben gelezen over deze locatie op het internet was het zaterdag 22 december eindelijk zover, nadat we eerst voor ons verblijf nog wat boodschappen hadden gekocht stapte we in de auto om op zoek te gaan naar onze eerste Urbex locaties. Na weken van voorbereiding  te hebben gedaan naar het zoeken van de locaties en het verzamelen van over de te bezoeken locaties gingen we dan uiteindelijk naar onze eerste locatie.
2 mannen van middelbare leeftijd die zich voelde als 2 pubers die voor het eerste op vakantie gingen, zaten we in de auto om de navigatie in te stellen van ons alle eerste Urbex locatie. Na zo'n 20 minuten rijden parkeerde we de auto op een parkeerplaats nabij het bos. Enthousiast en een beetje nerveus verlieten we de parkeerplaats met onze fotocamera op zoek naar de begraafplaats van de krankzinnigheid. Na een wandeling van een kleine 10 minuten zagen we in ons ooghoek wat kruisjes staan in het bos.Yes we hadden onze eerste locaties nu echt gevonden alleen nu nog een ingang zoeken om op de begraafplaats zelf te komen. En jahoor na kort zoeken vonden we een gat in de omheining waar we ons doorheen konden wringen om op de oude kerkhof te komen. Wandelend en fotograferend op het kerkhof voel je een mysterieuze sfeer. Waarschijnlijk door de achtergrondverhalen maar ook de ligging in het bos, de lijkhuisjes bij de opening en de ouderdom van het kerkhof dragen hier aan bij. Ik kan jullie vertellen dat het Uban exploring echt verslavend is.  

Klik hier voor meer foto's